ابن مسعود :

ابن مسكان :

ابن مسكويه :

ابن مشهدى :

ابن معتز :

ابن معطى :

ابن مغازلى :

ابن مُفَرِّغ :

يغسل الماء ما فعلت و قولىراسخ فيك فى العظام البوالى

و اشهد ان اُمّك لم تُباشراباسفيان واضعة القناع

پس عباد او را بياورد و ادب كرد و محبوس ، و به دست حجامان داد . آن حجامان برفته بودند و خوكان اهلى را سيكى بار كردند و بياوردند و اين شاعر آن بخورد و مست گشت . ديگر روز اندر مستى او را اسهال افتاد . كودكان نگاه همى كردند از بس سياهى كه آن اسهال او بود ، و منادى مىكردند به زبان پارسى كه : شيست اين شيست اين شيست . او چوان كرد ايشان را هم به پارسى كه :

و دنبه فربه و پى استوسميّه هم روسبى است

ابن مُقَفَّع :

ابن مُقله :

اذا ما مات بعضك فابك بعضافبعض الشىء من بعض قريب

ليس بعد اليمين لذة عيشيا حياتى بانت يمينى فبينى

ابن مقله مخترع خط ثلث و توقيع و نسخ و ريحان و رقاع و محقق است ، و ابن بواب در خط متابعت او كرده است . ابن مقله چون مثل اعلى و صنم عقلى خوشنويسى و حسن خط است چنانكه شاعر عرب خط او را با فصاحت سحبان و حكمت لقمان و زهد ابن ادهم رديف آورد و شعراى فارسى نيز به حسن خط او مثل زدند :

سعدى

كمال اسماعيل

وفات او به زندان در سال 328 بوده است .

ابن مُلجَم :

ابن مَنْدَه :

ابن منظور :

ابن مُنير طرابلسى :

چشمم را با بىخوابى عذاب كردى و دلم را از انديشههاى نگران كننده آب كردى . علامه امينى چهل بيت از اين قصيده را با نمونههاى ديگرى از اشعار ابن منير در جلد چهارم الغدير نقل كرده است . ديوان ابن منير مكرراً به چاپ رسيده است . (دائرةالمعارف تشيع)

ابن مونس :

ابن ميثم بحرانى :

وى را جز شرح نهجالبلاغه كتب ديگرى نيز هست .

ابن نجّار :

ابن نجّار :

ابن النديم :

ابن نما :

ابن الوقت :

حجاج بن يوسف در حكومت بنىاميه والى عراق بود ، خود به اميرالمؤمنين على(ع) جسارت مىكرد و مردم را نيز به سب و لعن آن حضرت وادار مىساخت ، روزى بر مركب خويش سوار بود كه به جائى رود ناگهان يكى از رعايا به پيش آمد و گفت : اى امير پدر و مادرم به من ستم كرده مرا على ناميدهاند ، به من عنايتى كن و نامم را تغيير ده و به مالى مرا دستگيرى كن كه مستمندم . حجاج بسى از گفته او شادمان گشت و به وى گفت : به پاداش اين درخواست نيكو تو را به فلان نام ناميدم و فلان منصب به تو اختصاص دادم ، هم اكنون مىتوانى بر سر پست خود رفته به كار خويش مشغول شوى . (شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد:4/58)

ابوعمر نهدى گويد كه : از امام على ابن الحسين (ع) شنيدم مىفرمود : ما در تمام شهر مكه و مدينه بيست نفر دوست ، نداريم. (بحار:46/143)

ابن وليد :