اُفق اعلى:

اُفُق مبين:

اَفقَه:

اَفك :

اَفك :

اِفك:

طبرسى در تفسير خود سند را به عايشه مىرساند كه گفت: عادت پيغمبر (ص) بر اين بود كه چون مىخواست به سفرى برود ميان همسران خود قرعه مىزد بنام هر كدام مىافتاد همان را با خود مىبرد، اتفاقاً در يكى از غزوات (كه گفته شده غزوه بنى مصطلق بوده) قرعه به نام من افتاد و مرا با خود برد و پس از پايان غزوه در بازگشت به مدينه، يك منزل مانده به شهر هنگامى كه اعلان كوچ كاروان نمودند من جهت قضاء حاجت از لشكرگاه فاصله گرفتم، چون بازگشتم گردنبند خويش را به گردن نيافتم، به جستجوى آن پرداختم تا گاهى كه آن را جستم دير زمانى گذشت، هنگامى برگشتم كه همه رفته بودند، من همانجا بماندم به گمان اينكه حتماً به سراغ من خواهند آمد ولى مدتى گذشت و كسى نيامد و من در همانجا به خواب رفتم ، اتفاقاً صفوان بن معطل سلمى كه از لشكر عقب مانده بود بر
من عبور كرد مرا شناخت و بدون اينكه با من سخنى بگويد، شتر خود را بخوابانيد و من سوار شدم و خود از عقب ، شتر را همىراند تا به مدينه رسيديم به خانه رفتم ناگهان بيمار شدم و بيمارى من يك ماه به طول كشيد و در ضمن اين مدت كسانى سخنانى درباره من مىگفتند و من از همه جا بى خبر بودم، اين قدر مىدانستم كه پيغمبر(ص) نسبت به من بى مهر گرديده با من سخنى نمىگويد و هرگاه مىخواهد احوال مرا بپرسد به ديگران مىگويد: آن زن در چه حال است؟ وضع بدين منوال بود تا مرض من رو به بهبود رفت و دوران نقاهت بسر مىبردم كه روزى از زنى از دوستانم چيزى شنيدم كه مرا در شك و شبهه فرو برد، به او گفتم: مگر چه بوده؟ وى داستان افك و بهتانى كه منافقين به من بسته بودند و هدفشان آزار پيغمبر (ص) بود برايم بيان داشت، من بى اندازه غمگين شدم از پيغمبر(ص) اجازه گرفتم و به خانه پدر رفتم از مادرم پرسيدم، وى گفت: آخر تو هوو دارى و مانند تو دخترى كه چندين هوو دارد هووها نمىتوانند الطاف و محبتهاى شوهرى مانند پيغمبر (ص) را نسبت به تو ببينند. هر چه بود آن شب را تا به صبح از غم و اندوه نخفتم و پيوسته آرزو مىكردم اى كاش پيغمبر (ص) خوابى مىديد كه دلالت بر پاكدامنى من كند، صبح آن روز بود كه آيات افك نازل گرديد و اين خبر در شهر شايع شد تا به خانه پدرم رسيد ، مادرم گفت: اكنون به نزد پيغمبر رو، من گفتم: خير، من خدا را سپاس مىگويم كه آبروى مرا حفظ كرد و از كسى منتى ندارم، تا اينكه پيغمبر (ص) مرا بخواند و فرمود: اى عايشه مژده باد تو را كه خداوند تبرئهات كرد، و سپس آيات را تلاوت نمود.

اَفكار :

اَفكَل :

اِفلات :

اميرالمؤمنين (ع) : «اليك عنّى يا دنيا ، فحبلك على غاربك ، قد انسللت من مخالبك و اَفلتُّ من حبائلك»: اى دنيا از من به كنار شو، كه مهارت را به كوهانت افكندم، از چنگالهايت رها گشتم و از دامهاى فريبت برستم (نهج : نامه 45) . عن زرارة عن ابىعبدالله (ع) قال : «ما افلت المؤمن من واحدة من ثلاث ، و ربما اجتمعت الثلاث عليه : امّا ان يكون معه فى الدار من يغلق عليه الباب يؤذيه ، او جار يؤذيه ، او شىء فى طريقه و حوائجه يؤذيه ...»: زراره از امام صادق (ع) روايت كرده كه فرمود: امكان ندارد كه مؤمن در زندگى خود از يكى از اين سه رهائى يابد ـ و بسا به هر سه آنها دچار گردد ـ يا در چهار ديوارى خانه خود كسى را دارد كه او را آزار بدهد، يا همسايهاش او را مىآزارد، و يا چيزى در راه او و يا در مسير كارهايش وجود دارد كه او را آزار بدهد ... (بحار:67/241)

اِفلاح :

اميرالمؤمنين (ع) : «افلح من نهض بجناح، او استسلم فاراح» : دو كس پيروز و رستگار گرديد ; آن كس كه با داشتن يار و ياور و نيروى كافى بپاخاست ، و آن كه (با نداشتن نيروى كافى) كنارهگيرى كرد و مردم را راحت گذاشت . (نهج : خطبه 5)

به پيغمبر (ص) خبر رسيد كه ملّت فارس دختر كسرى را به شاهى پذيرفتهاند . فرمود: «لن يفلح قوم ولّوا امرهم امرأة» : ملتى كه زمام امر خويش را به زنى بسپارد هرگز رستگار نشود . (بحار:32/194)

اَفلاذ :

اِفلاس:

افلاطون:

وى هشتاد و يك سال عمر كرد و در سال 427 قبل از ميلاد درگذشت. (دهخدا)

اَفلاك :

اَفلَح :

اَفَن :

اَفنِيَة :

اَفواج :

اَفواه :

اُفُول :

اَفهار :

اَفهام :

اَفهَم :

اَفياء :

اَفيون:

اِقادَة:

اَقارِب:

اَقاصى :

اِقالة:

اقاله فسخ است نه بيع، پس احكام بيع چون شفعه بر آن مترتب نگردد.

اَقاليم:

اِقامة:

نيز از آن حضرت است: «... و ليس شىء ادعى الى تغيير نعمة الله و تعجيل نقمته من اقامة على ظلم، فان الله يسمع دعوة المظلومين و هو للظالمين بالمرصاد ...»: هيچ عاملى بيش از پايدارى و دوام ورزيدن بر ظلم و ستم، موجب از ميان رفتن نعمت و به شتاب فرود آمدن بلا نباشد، كه خداوند، نفرين مظلومان را مىشنود و در كمين ستمگران است . (بحار:33/599)

اِقامة:

اَقانيم:

فلوطن، احديت و عقل و نفس را اقانيم سهگانه مىداند و در قول به اقانيم سهگانه جمع ميان افلاطون و ارسطو و رواقيان كرده است زيرا آنچه را فلوطن مصدر اول خوانده همان است كه افلاطون خير مطلق ناميده است و عقل را كه ارسطو مبدأ يا منتهاى كل ميداند او صادر اول مىداند و نفس را كه رواقيان پروردگار عالم مىدانستند فلوطن اقنوم سوم شمرده است. به هر حال فلوطن اعتقاد به اصول سهگانه را كه از اصول مذهبى مسيحيان و مستلزم شرك است به صورت منطقى درآورده و گويد: خدا در عين وحدت سه تجلى دارد كه پدر و پسر و روح القدس باشند، پدر وجود مطلق و منشأ قدرت است و پسر كلام او است يا عقل كه بواسطه او مخلوق را آفريده است، روح القدس واسطه ميان پدر و پسر و جنبه محبت است. (فرهنگ معارف اسلامى)

اِقبار :

اِقبال:

اقبال لاهورى:

اَقبَح :

اَقتاب :

اِقتار:

اقتباس:

و مانند شعر شاعر:

اِقتِتال:

اِقتِحام:

اِقتِداء:

اِقتِدار:

اِقتِراح:

اِقتِراض:

اِقتِراع:

اِقتِراف:

اِقتِران:

اِقتِسار:

اِقتِسام :

اِقتِصاد:

اِقتِصاد:

و اما آن بخش از اقتصاد كه به زمامداران و حكام اسلامى مربوط است در عهد رسول الله و نيز در دوران خلافت اميرالمؤمنين در اين باره عنايتهاى خاصى مبذول مىشده و به ولاة و نمايندگان دولت اسلامى در بلاد اكيداً در باره رعايت حال كسبه و بازرگانان و كشاورزان و اصحاب صنايع و نيز در تخفيف خراج و ماليات جهت تشويق سوداگران و زراعت پيشگان و نيز جلوگيرى از احتكار و گران فروشى سفارش مىشده كه در نامه اميرالمؤمنين(ع) به مالك اشتر والى مصر و ديگر بخشنامههاى آن حضرت به نمايندگان خود مشهور است. و ديگر اموال عمومى كه حاكم اسلامى بر آنها نظارت دارد مانند اخماس و زكوات و صدقات و غنايم و از اين قبيل اموالى كه اخذ و اعطاء آن به نظارت حكومت صورت مىگيرد.

حضرت صديقه كبرى (ع) در آن خطبهاش كه پس از رحلت پدر جهت اظهار تظلم و دادخواهى در مسجد مدينه ايراد مىكند نيز به اين جهت اشاره دارد كه فرمود: شما مردم درگذشته به چه وضع اسفبارى زندگى مىكرديد؟! غذاهاى ناخوردنى مىخورديد و آبهاى آلوده مىنوشيديد و بر اثر اختلاف و پراكندگى و دشمنى با يكديگر توان دست يابى به زندگى سامان يافتهاى نداشتيد و به بركت رسالت پدرم به اين زندگى سالم رسيديد.

امام صادق (ع) فرمود: از جمله اسباب بقاء اسلام و مسلمين آن است كه اموال در دست كسانى باشد كه حق آن را بشناسند و خيرشان به مردم برسد. و از اسباب نابودى اسلام و مسلمين آنكه اموال به دست كسانى بيفتد كه حق آن را نشناسند و خيرشان بمردم نرسد.

اِقتِصار:

اِقتِصاص:

اِقتِضاء:

اِقتِضاب:

اِقتِطاع:

اِقتِطاف :

اِقتِفاء:

اِقتِناء:

اِقتِناع :

اِقتِيات:

اُقحُوان:

اَقداح:

اَقدار:

اِقدار:

اِقدام:

اَقدام:

اَقدَس:

اَقدَم:

اَقذاء:

اَقذار :

اَقذَر:

اَقراء:

اِقراء:

اِقراح :