اِنفِراد:

انفَس:

انفُس:

انفِساح:

انفساخ:

انفصال:

اِنفِصام:

اِنفِطار:

انفطار:

اَنفَع :

اميرالمؤمنين (ع) : «تعلّموا القرآن فانّه احسن الحديث ... و احسنوا تلاوته فانّه انفع القصص»: قرآن بياموزيد كه آن بهترين حديث است ... و آن را نيكو تلاوت كنيد كه آن سودمندترين منعكس كننده اوضاع گذشتگان است . (نهج : خطبه 110)

اِنفِعال:

در فلسفه: يكى از مقولات عشر است، در قبال مقوله فعل، در تعريف آن گفتهاند: «هو كون الجوهر بحيث يتأثر عن غيره تأثيرا غير قارّ الذات مادام كونه كذلك».

اِنفِكاك:

از هم جدا گرديدن. عن سماعة عن ابى عبدالله (ع) انه قال: «يا سماعة! لا ينفك المؤمن من خصال اربع: من جار يؤذيه و شيطان يغويه و منافق يقفو اثره و مؤمن يحسده ...»: سماعه از امام صادق (ع) روايت كند كه فرمود: اى سماعة مؤمن از چهار چيز منفك نگردد: همسايهاى كه او را بيازارد، و شيطانى كه وى را فريب دهد، و منافقى كه مصمم به افشاى عيوبش باشد، و مؤمنى كه بر او حسد برد . (بحار:68/224)

اِنفِلات:

اِنفِلاق:.

اَنَفه:

اَنفِيَّة:

اَنَق :

اَنَق :

اَنِق :

اِنقاء:

اِنقاب:

اِنقاذ:

اِنقاض:

اَنقاض:

اِنقاع :

اِنقِباض:

اِنقراض:

اِنقِسام:

اَنقَص:

انقضاء:

انقطاع:

انقطاع الى الله: از مخلوق بريدن و قطع اميد كردن و به خدا پيوستن.

انقلاب:

انقلاب:

انقلابى:

انقلابيون خودسر:

به «خوارج» نيز رجوع شود.

اَنقى:

اِنقياد:

اِنكاح:

اِنكار:

نيز از آن حضرت است: «من انكر ثلاثة اشياء فليس من شيعتنا: المعراج و المسألة فى القبر و الشفاعة»: هر كه سه چيز را منكر شود از پيروان ما نخواهد بود: معراج و سؤال در قبر و شفاعت . (بحار:6/223)

رسول الله(ص): «من انكر نبوتى كان كمن انكر ربوبية ربى عزوجل»: هر كه پيامبرى مرا انكار نمايد مانند كسى است كه خداوندى خدا را انكار كرده باشد . (بحار:38/109)

در فقه اسلام، انكار نمودن شخص، امرى را كه كسى بر او ادعا كرده باشد، نيازى به اقامه بيّنه ندارد، و آنچه كه گاه ـ در اين باره ـ بدان نياز افتد سوگند است، اين جمله در كلام فقها ـ باصطياد از ادله ـ معروف است: «البينة على المدعى و اليمين على من انكر». انكار پس از اقرار، مردود و غير مسموع است.

اِنكال :

اَنكال :

اِنكِباب :

اِنكدار :

اَنكَر:

اِنكسار:

اِنكِساف:

اِنكِشاف:

اِنكِفاء :

اِنكِفات :

اَنكَليس :

اِنكماش :

اَنكى :

اَنگَبين :

انگُشت:

مستحب است با همه انگشتان غذا خورده شود (بحار:66/412). در حديث ديگر با سه انگشت، و نيز مستحب است ليسيدن انگشتان پس از صرف غذا . (بحار:66/412)

نام انگشتان دست در زبان عرب، از شست به بعد: ابهام، سبّابه، وُسطى، بِنصر، خنصر.

انگِشت:

انگُشتر:

ابن ابى عمير گويد: از امام كاظم (ع) پرسيدم كه به چه سبب على (ع) انگشتر را به دست راست مىكرده؟ فرمود: بدين سبب كه آن حضرت پس از پيغمبر (ص) امام اصحاب يمين بوده و اين يكى از نشانهاى شيعه ما است و نشانهاى ديگر شيعه عبارتند از: مواظبت در اوقات نماز و اداى زكوة و همدردى با برادران و امر به معروف و نهى از منكر.

نقل است كه امام عسكرى (ع) در سال دويست و شصت در حالى كه جمعى از شيعيان در حضور حضرت بودند فرمود: ما تا كنون به شما دستور داده بوديم كه انگشتر را در دست راست كنيد چه ما در ميان شما بوديم، و از هم اكنون كه ما در ميان شما نباشيم و غيبت ما آغاز مىشود شما وظيفه داريد كه انگشتر را به دست چپ كنيد تا روزى كه دولت ما و شما آشكار گردد و اين بهترين نشان شما است بر ولايتتان با ما اهلبيت.

از اميرالمؤمنين (ع) روايت شده كه فرمود: كسى كه بر نگين انگشترش نام خدا نقش شده باشد هنگامى كه به بيتالخلا مىرود آن را از دستى كه با آن تطهير مىكند بيرون آرد. (بحار:42 و 78 و 10)

انگشتر بازى:

انگشتر بخشيدن على (ع):

اين حديث را به همين سند ابواسحاق ثعلبى در تفسير خود نقل كرده. ابوبكر رازى در كتاب احكام القرآن ـ چنانكه مغربى از او روايت نموده ـ و نيز، رمّانى و طبرى گفتهاند: اين در شأن على (ع) نازل شد، موقعى كه آن حضرت انگشتر خود را در حال ركوع به سائل داد. مجاهد و سدى نيز همين قول را تأييد نمودهاند، ابو جعفر (باقر) و ابوعبدالله (صادق) عليهماالسلام و همه علماء اهلبيت همين قول را قائلند... (مجمع البيان)

در مصباح آمده كه واقعه بخشيدن انگشتر در روز بيست و چهارم ذيحجه بوده. و از ابوذر روايت شده كه در نماز ظهر بوده و به روايتى در نافله ظهر بوده. (بحار:35/185)

حسّان بن ثابت بدين مناسبت اين اشعار بسرود:

و اول من ادّى الزكوة بكفّهو اول من صلى و من صام طاويا

فدسّ اليه خاتما و هو راكعو مازال اداها الى الخير داعيا

(سفينة البحار)

انگشتر سليمان:

انگُشت نما:

انگَل:

انگل معده: كرم معده، به «كرم» رجوع شود. كنايةً كسى را گويند كه از دسترنج ديگرى امرار معاش كند. به «سر بار» رجوع شود.

انگور:

اميرالمؤمنين (ع) فرمود: انگور هم قاتق است و هم ميوه و هم غذا و هم حلوا است.

در حديث آمده كه انگور رازقى و رطب مشان و انار بى هسته از ميوههاى بهشتند.

انگيختن :

انگيزه:

امام هادى (ع): خودپسندى باز دارنده است از كسب دانش و انگيزه است آدمى را براى جهالت و تحقير ديگران. (بحار:72/198)

اِنماء:

اَنمار:

اَنماط:

اِنمِحاء:

انملة:

اُنموذج:

اَنواء:

اَنوار:

اَنواع:

انوَر: