بپيمايد بدوزخ رهسپار خواهد گرديد . حضرت چون سخنان وى را شنيد نخست اين آيه تلاوت نمود (و انها لكبيرة الاّ على الخاشعين)سپس فرمود : اى برادر نهدى (چه وى از قبيله بنى نهد بود) مگر نه برادر تو يك تن از مسلمانان بود كه يكى از حرمتهاى خدا را هتك نموده و قانونى از قوانين الهى را شكسته بود و ما حدّى را كه كيفر گناه او طبق مقررات اين دين بود بر او اجرا نموديم تا كفاره گناه او باشد ؟! چه خداوند مى فرمايد : (ولا يجرمنّكم شنئان قوم على الاّ تعدلوا اعدلوا هو اقرب للتقوى) طارق از آنجا بيرون شد و در راه خود ، مالك اشتر را ملاقات نمود . مالك كه از ماجرا خبر داشت به وى گفت : تو بوده اى كه به اميرالمؤمنين (ع) گفته اى : سينه هاى ما را پر كينه و جمع ما را پراكنده ساخته اى ؟ طارق گفت : آرى اين سخن را من گفته ام . مالك گفت : بخدا سوگند كه از نظر ما سخنى جز اين بايد گفت ، كه دلهاى ما تسليم اوامر على(ع) و سينه هامان آكنده به محبت آن حضرت است ، و با اجراء چنين دستورات و برابر نشان دادن وى ، همه طبقات را در برابر قانون الهى ، جمعمان را متفق و امورمان را منسجم مى سازد . طارق از سخنان مالك به خشم آمد و گفت : اى اشتر بزودى خلاف آنچه گفتى بر تو آشكار خواهد گشت .
چون تاريكى شب فرا رسيد هر دو برادر از كوفه كوچ نموده ، رهسپار شام گشتند و به معاويه پيوستند . معاويه از ورود آن دو ، شادمان گشت و پذيرائى شايانى از آنها نمود و به آنها آفرينها گفت ... (بحار: 33/272)

بَرات:

براثا:

بَراجِم:

بَراجِم:

بَراح:

برادر:

برادردينى:

برادرى:

برادرى دينى:

بُرادَة:

براذين:

بَرارِى:

بَراز:

بَراعت:

بُراق:

بَرامكه:

بَرّانىّ:

بُرانى:

برآوردن:

بَراهمة:

بَراهين:

بَرِآفتاب:

برآمدن:

بُرء:

بُرَءاء:

برانگيختن:

بَربَر:

بَربَط:

بَرپا:

بَرتَر:

بَرتَرى:

بُرج:

بُرجُم:

بَرح:

بَرخورد:

بَرخى:

بَرد:

بَرَد:

بُرد:

بَردان:

بَردعجوز:

بُردبار:

بُردبارى:

بَردگى:

بَردَه:

بَرذَعة:

برذون:

بررسى:

بَرَرَة:

بَرْزَخ:

بَرزگر:

بُرزُويه:

بَرزه:

بَرزين:

بَِرسام:

بُرش:

بُرشَة:

بَرَص:

بَرصيصا:

بَرصيصا:

بُرطُلَّة:

بُرغوث:

بَرف: