پوزش:

(قالوا معذرة الى ربكم و لعلهم يتقون)در داستان قوم يهود كه به آنها دستور داده شده بود روز شنبه از صيد ماهى دست بردارند جمعى از مؤمنان به موعظه و نهى از منكر پرداختند. گروهى به آنها گفتند: اين چه كار بيهوده اى است كه شما مى كنيد؟! اينها مورد خشم خدا قرار گرفته و خواه ناخواه به سزاى عملشان خواهند رسيد! آنها در جواب گفتند: اولا اين كار ما خود پوزشى است به پيشگاه پروردگارتان كه چون ما در ميان آنها بوديم نبايد در كار آنها بى تفاوت باشيم. و ثانيا بسا همين موعظه ما در آنها بى اثر نباشد! (اعراف:164)

امام حسين (ع) فرمود: «بپرهيز از كارى كه از آن پوزش بخواهى ، كه مؤمن بد نكند تا پوزش بخواهد و منافق هر روز بد كند و سپس از آن عذر خواهى كند». (بحار:78/120)

و فرمود: «بى نيازى از پوزش ، به از پوزش مقبول». (نهج : حكمت 329)

پوزش پذيرى:

در وصاياى پيغمبر (ص) به اميرالمؤمنين(ع) آمده كه: «اى على ! كسى كه عذر خطاكار را نپذيرد ، خواه عذرش راست باشد و خواه دروغ ، به شفاعت من نائل نگردد». (مواعظ صدوق)

پوست:

اميرالمؤمنين (ع): «... و بدانيد كه اين پوست نازك تن را تاب آتش دوزخ نباشد، پس بر خويشتن رحم آريد، كه ـ ضعف ـ خود را در مصائب دنيا آزموده ايد». (نهج : خطبه 183)

«بيماريهاى پوستى»

ديگر آمده كه :

پوستين:

از آن حضرت درباره پوستهائى كه بعضى از آنها پوست مردار و بعضى پاك و مزكّى باشد و پاك از ناپاك تميز داده نشود و آنها را پوستين مى سازند ، سؤال شد ; فرمود: «اگر آن پوستينها را پوشيديد در آنها نماز مخوانيد ...» . (بحار: 80/80)

پوسيدگى:

پوسيده:

پوشاك:

پوشاك بهشتيان:

«مؤمنان درست كار را (در جهان ابديت) باغهاى جاويدان است كه نهرها به زير درختانش جارى است، آنان در آنجا به زيورهاى زرين آراسته باشند و به پوشاكهاى سبز ، از ديباى نازك و ستبر ملبس بوَند، و نشستگاه آنان تختها (ى عزت) باشد، نيكو پاداشى و خوش آرامگاهى». (كهف:31)

پوشانيدن:

پوشش:

پوشش زن : نحوه ستر و ساتر آن، به «حجاب» رجوع شود.

پوشيدن:

پُول:

عيسى بن مريم (ع) فرمود: «همانا دينار، بيمارى دين است و عالم ، طبيب دين، و چون ديديد طبيب ، بيمارى را به سوى خود مى كشد او را طبيب مخوانيد و بدانيد ـ چنين عالمى ـ خيرخواه ديگران نتواند بود». (بحار: 2/107)

پولَك:

پوييدن:

پَهلو:

اميرالمؤمنين (ع): «آنچنان باطل را بكاوم كه حق از پهلويش بيرون آيد ...» . (نهج : خطبه 33)

پَهلَوان:

پهلوى:

پَهن:

پَهنا:

پَى:

پَى:

پَى:

پَى:

پَى:

پياپى:

پياده:

بريد بن معاويه عجلى گويد: در محضر امام باقر (ع) نشسته بودم ناگهان مردى از خراسان وارد شد كه وى پياده از آنجا آمده بود . پاهاى خود را بيرون آورد ، ديديم پوست كف پاها كنده شده بود . گفت: به خدا سوگند، تنها چيزى كه مرا از خانه ام بيرون كرده و انگيزه ام به اين سفر دور و دراز با پاى پياده شده همانا دوستى شما اهلبيت رسول (ص) بوده است. حضرت فرمود: «به خدا سوگند كه اگر سنگى ما را دوست بدارد با ما خواهد بود، و آيا دين جز دوستى ، چيز ديگرى است؟! كه خداوند مى فرمايد: (قل ان كنتم تحبون الله فاتبعونى يحببكم الله...)(بحار: 27/95). امام صادق (ع): «هرگاه امام مجتبى به حج مى رفت پياده و گاه پا برهنه مى رفت ...» . (بحار:43/33)

امام باقر (ع): «ابن عباس مى گفت: بر چيزى افسوس نخورم آنچنان كه افسوس خوردم بر اين كه چرا پياده حج نكردم، چه از رسول خدا (ص) شنيدم كه فرمود: هر كه خانه خدا را پياده حج كند خداوند هفت هزار حسنه از حسنات حرم در نامه عملش ثبت نمايد عرض شد: يا رسول الله، حسنات حرم چگونه است؟ فرمود: هر حسنه با هزار هزار حسنه برابر است ...» . (بحار:99/105)

پياز:

از حضرت رسول (ص) روايت شده كه فرمود : «چون به شهرى وارد شديد از پياز آن بخوريد تا از وباى آن ايمن باشيد».

پياله:

پيام:

پيامبر:

پيامد:

پيامد گناه: رنج و گرفتارى و محنتى كه بر اثر گناه و سرپيچى از طاعت پروردگار، در اين جهان يا پس از مرگ به شخص گنهكار يا ملتى كه گنهكاران را در كنار خويش ببينند و آنان را از گناه باز ندارند مى رسد ; اين قانون از جمله سنتهائى است كه خداوند در جهان آفرينش مقرر فرموده است و قرآن كريم مكرر بدان خاطر نشان نموده، از جمله: «هر پيشامد ناگوار كه به شما رسد ، پيامد كردار و رفتار خود شما است با وجود اين كه خداوند از بيشتر گناهانتان درمى گذرد» . (شورى:30)

و نيز در قرآن كريم آمده است:

حسن در تفسير خود آورده كه مردى از ياران رسول خدا (ص) روزى از خانه خويش بيرون شد، در راه دخترى زيبا روى ديد كه لباسى زيبا به تن داشت و به كنار ديوارى نشسته بود، وى را منظره دخترك خوش آمد و به كنارش نشست . دختر از جاى خود برخاست و رفت . آن مرد او را تعقيب نمود، در بين راه دست به سوى گونه دختر برد، دختر از دست او گريخت، وى همچنان چشم به جمال دختر دوخته همى رفت، ناگهان گونه اش بديوارى اصابت نمود و خراشيده و مجروح گشت، وى به خويش آمد و دريافت كه اين صدمه ، پيامد كار زشت او بوده، به نزد رسول خدا (ص) آمد و ماجرا را به عرض حضرت رسانيد . فرمود: «خداوند به تو لطف نموده كه پيامد گناهت را در اين جهان به تو رسانيده است، چه خداوند متعال اگر بدىِ كسى را بخواهد پيامد عملش را به قيامت افكند، و چون خير كسى بخواهد ، در اين جهان وى را به عقوبت گناهش دچار سازد». (مجمع البيان ذيل آيه 16 سوره هود)

در حديث آمده كه: «پنج چيز ، پيامد پنج چيز است: هيچ قومى به پيمان شكنى دست نزدند جز آنكه خداوند دشمنشان را بر آنها چيره گردانيد، و هيچ مردمى بر خلاف حكم خدا حكومت ننمودند جز آنكه فقر و پريشانى در ميان آنها شيوع يافت، و هيچ ملتى فحشاء را شايع ننمودند جز آنكه مرگ (هاى ناگهانى) در ميانشان شايع گشت، و هيچ گروهى كم فروشى (نقص در كيل و وزن) ننمودند جز آنكه دچار قحطى و خشكسالى و نروئيدن گياهان گرديدند، و هيچ گروهى از پرداختن زكات دريغ
ننمودند جز آنكه باران از آنها منقطع گرديد». (بحار: 73/370)

پيام رسان:

پيام گزار:

پيچك:

پَيدا:

پيدا شده:

پيدا كردن:

پيدايش:

پى در پى:

پير:

امام صادق (ع): «خداوند، پير نادان و توانگر تجاوز كار و درويش متكبر را دشمن مى دارد» (بحار: 1/90). از امام حسين (ع) پرسيدند: زشت ترين چيز چيست؟ فرمود: «كار زشت از پير» (بحار: 36/384). اميرالمؤمنين (ع): «تدبير پير ، به نزد من به از چابكى جوان است». (نهج : حكمت 86)

به «پيرى» نيز رجوع شود.

پيراستن:

پيراسته:

پيرامُن:

پيران:

پيران: