رسول الله (ص): «من كفّن مسلماً كساه الله من سندس و استبرق و حرير» (بحار:82/93). به «كفن» رجوع شود.

تُكلان :

تَكَلُّف:

ابن مسعود از حضرت رسول (ص) روايت كند كه فرمود: «هرگاه مسئله اى از شما پرسند كه پاسخش را ندانى ، بگو: «الله اعلم» و هرگز دانشى كه ندارى به خود مبند و خويشتن را به تكلف ميفكن كه خداوند به پيغمبرش فرمود: (قل ... و ما انا من المتكلّفين) (و بگو من كسى نيستم كه چيزى را كه ندانم به خود ببندم». (مجمع البيان)

و فرمود: «بدترين دوستان آن دوست است كه انسان در پذيرائى او به تكلف و مشقت افتد». (بحار: 74 / 16)

تَكليف:

تَكليل:

تَكليم:

تَكمِلَة:

تُكمه :

تَكميل:

تَكَنِّى:

تَكنيع :

تَكوير:

تَكوير:

تَكوين:

تِكَّه:

تَكَهُّن:

تَكيه:

آورده اند كه روزى محمد بن عمران نخعى (از دانشمندان) بر مأمون وارد شد، مأمون دستور داد متكائى جهت وى حاضر كردند، وى از روى تأدّب امتناع نمود . مأمون گفت: بايد بپذيرى، زيرا بدن بر دل آدمى سنگينى مى كند، بار بدن را با تكيه از دل بردار تا دل از كشيدن بار ، فراغت يابد و به درستى و شايستگى ما را از معلومات خويش بهره مند سازى. (ربيع الابرار:2/333). در حديث آمده كه تكيه كردن هنگام صرف غذا مكروه است. (سفينة البحار)

تگرگ:

تَلّ:

تَلّ:

تَلائُم:

تَلاحُم :

تِلاد :

تَلازُم:

تَلاش:

اميرالمؤمنين (ع) فرمود: «هر كه در پى كارى تلاش كند يا به همه آن يا اقلاً به بخشى از آن دست يابد» . (بحار:103/12)

تَلاشِى:

تَلاطُم:

تَلاعُب:

تَلاعُن:

تَلافى:

پيغمبر (ص) فرمود: «چون به كسى احسانى شد ، بر اوست كه آن را تلافى كند و اگر نتوانست ، احسان كننده را بر احسانش ستايش نمايد، و اگر نكند ناسپاسى كرده است». (بحار: 71 / 47)

اميرالمؤمنين (ع) فرمود: «به كسى كه امانتى به تو سپرده ، خيانت مكن گرچه او به تو خيانت كرده باشد، و كسى كه رازش را با تو در ميان نهاده ، رازش را افشا مكن هر چند وى راز تو را فاش ساخته باشد». (بحار: 77 / 208)

تَلاق:

تَلاقى:

تَلاوُم:

تَلاوَة:

«آداب تلاوت»

تَلاَلُؤ:

تَلَبُّب:

تَلَبُّد:

تَلَبُّس:

تَلبيد :

تَلبيس:

تَلبِيَة:

تَلَثُّم :

تَلجِئَة:

تَلَجلُج:

تَلخ :

تَلخى:

تَلخى جان كندن:

تَلخى زندگى:

تَلَدُّد:

تَلَذُّذ:

تَلَطُّخ:

تَلَطُّف:

تَلطيف:

تَلَظِّى:

تَلع :

تَلَع :

تَلعَة:

تَلَف:

كتب ابوجعفر (ع) الى سعد الخير: «بسم الله الرحمن الرحيم، اما بعد، فإنى اوصيك بتقوى الله، فإنّ فيها السلامة من التلف، و الغنيمة فى المنقلب ...» . (كافى: 8 / 52)

«فقه تلف»

بعضى براى اينكه آن را با اصول و قواعد، تطبيق كنند تلف را كاشف از انفساخ قهرى عقد قرار داده تا مبيع قبل از تلف ملك بايع شده و تلف در ملك او واقع شود.

تلف ، قبل از قبض با كلى بودن ثمن معنى ندارد. اما اگر ثمن ، شىء معين باشد و قبل از قبض تلف شود تلف به عهده مشترى است.

تلف مبيع در زمان خيار: (اصطلاح فقهى)، هر گاه مبيع در زمان خيار از بين برود نظر به اين كه صاحب خيار حقى نسبت بدان دارد در فسخ معامله و يا تنفيذ آن مسائلى بوجود مى آيد ، در كليات حقوقى آمده است.

پس اگر حيوانى نزد مشترى در ظرف سه روز ، تلف شود و قائل باشيم به اين كه خيار حيوان ، مختص به او است به مقتضاى اين قاعده ، تلف آن دامنگير بايع خواهد شد و مشترى ثمنى را كه به بايع داده پس مى گيرد.

چنانكه مقتضاى هر فسخ يا انفساخى همين است و الاّ معقول نيست كه ضمان تلف مال شخصى پايگير شخص ديگرى شود.

تلف در زمان خيار ، دامنگير كسى خواهد شد كه خيارى نداشته باشد. پس اگر خيار فقط براى بايع باشد و مبيع در دست مشترى تلف شود ، تلف آن به عهده مشترى است. و به موجب اين قاعده در مقابل، بايع ضامن شناخته شده و بايد مثل يا قيمت مبيع را به بايع بپردازد. و فقط حق دارد ثمنى را كه در مقابل آن به بايع داده از او استرداد نمايد.

فقهاء مذهب حنفى براى رفع اشكال در باب تلف در زمان خيار ملتزم شده اند به اين كه در مبيع خيارى وقتى خيار براى بايع باشد ، مبيع به مشترى انتقال نيافته بلكه به ملكيت او باقيمانده و جزء اموال او محسوب است و لذا اگر در دست مشترى تلف شود ، مشترى ضامن خواهد بود و بايد مثل يا قيمت آن را به بايع بدهد.

پس اين جماعت براى فرار از يك محذور ، خود را در سه محذور واقع ساخته اند.

2 ـ تأثير عقد از جهتى دون جهت ديگر.

و اگر بگويند ثمن از ملك مشترى كه خيارى براى او نيست خارج شده و داخل در ملك بايع نشده است ـ چنانچه بعض فقهاء حنفى به آن قائل شده اند ـ لازم مى آيد بقاء ملك بلا مالك.

و لكن اگر مال در دست مشترى كه خيارى ندارد تلف شود ، خيار بايع ساقط خواهد شد.

و همچنين است حكم مسئله در عكس قضيه ; يعنى جائى كه خيار ، مختص به مشترى و ثمن در دست بايع تلف شده باشد.

پس بايد ثمن را به مشترى برگرداند و اگر خيار براى مشترى باشد ، خيارش باقى خواهد بود و مى تواند معامله را فسخ كرده و ثمن را مسترد دارد و يا آنكه معامله را امضاء نموده مثل يا قيمت آن را از بايع بگيرد.

و اگر خيار براى بايع باشد ، خيارش باقى خواهد بود. مى تواند با ردّ ثمن ، مثل يا قيمت تالف را از مشترى اخذ نمايد و يا آن را امضاء كند كه در اين تقدير ملكيت او نسبت به ثمن استقرار خواهد يافت.

مرجع مطالبه قيمت ، آيا شخص ثالث خواهد بود يا مشترى مخير است به هر كدام بخواهد رجوع نمايد ، در مسئله وجوهى است.

قدر متيقّن از مورد قاعده تلف در زمن خيار، خيارات زمانى است ; يعنى خياراتى كه براى آنها زمان ممتدّى باشد ; مثل «خيار مجلس» و «خيار شرط» و «خيار حيوان».

كلمات اصحاب در اين باب مختلف است. كلمات بعضى ظاهر در تعميم است و بعضى تصريح به تخصيص كرده اند و بعضى در مسئله متوقفند و مستفاد از اخبار ، عدم تعميم است. (فرهنگ معارف اسلامى:2/122)