تَلفيق:

تلفيق در موارد عديده از فقه عنوان مى شود ; از جمله: تلفيق دو جزء از روز و تشكيل روزى كامل در حيض. تلفيق روزهائى كه زن ، خون مى بيند در ايام عادت اگر بياضى در ميان باشد. تلفيق مسافت رفتن و برگشتن در وظيفه مسافر از حيث قصر نماز و افطار روزه.

تِلقاء:

تَلَقُّف:

تَلَقّى:

تَلقِيح:

تَلقين:

تلقين محتضر: اصول دين و عقايد مذهب و معتقدات اسلامى را به وى تذكر دادن و ياد آور شدن.

تِلكَ :

تَلَكُّؤ :

تَلَمُّذ :

تَلَمُّظ:

تَلميح :

تِلميذ :

تِلو :

تَلَوُّث :

تَلَوُّم:

تَلَوُّن:

تَلويح:

تَلويم:

تَلوين:

تَلَه :

تَلَهُّف :

تَلَهِّى:

تَليد:

تَليِين :

تَماثُل :

تَماثيل:

تَمادِى:

تَمّار :

تَمارُض:

تَمارى :

تَماسُك:

تَماضُر:

تَمالُؤ:

تَمالُك :

تَمام:

تَمانُع:

اگر جز خداى سبحان ، خداى ديگرى باشد بايستى هر دو قديم باشند ; چه قدمت از اخص صفات خدائى است، اشتراك در قدمت ايجاب كند كه هر دو مانند يكديگر بوند، بنابر اين بايستى هر دو قادر، عالم و حىّ باشند ; مقتضاى قدرت آن است كه هر يك ، آن خواهد كه ديگرى ضدّ آن مى خواهد ; مثلاً يكى مرگ كسى و ديگرى حيات او را، يكى حركت چيزى و ديگرى سكون آن را بخواهد، و در اين فرض يا مراد هر دو حاصل آيد و اين محال است، يا مراد هيچ يك از آن دو ، حاصل نشود كه اين خلاف مقتضاى قدرت است، و يا مراد يكى حاصل آيد و مراد ديگرى حاصل نگردد و اين خلاف مقتضاى قدرت آن يك است كه
مرادش به وقوع نپيوسته است . بنابر اين وجود دو خدا محال است. اگر كسى بگويد: نظر به اينكه هر دو خدا بر وفق حكمت عمل كنند هر يك ، آن خواهد كه ديگرى مى خواهد و در اين صورت نزاعى نباشد. گوئيم: سخن ما در امكان تمانع است نه در وقوع آن، دليل تمانع مى گويد: قدرت هر يك به محدوده قدرت ديگرى منتهى مى شود و اين خلاف اطلاق قدرت خواهد بود. (مجمع البيان)

تَمَتُّع:

سعيد بن مسيب گويد: عمر بن خطاب مردم را از حج تمتع منع كرد و مى گفت: من خود به همراه پيغمبر (ص) حج را به تمتع انجام دادم ولى اكنون از آن نهى مى كنم. بدين سبب كه مى بينم يكى از راه دور در ماههاى حج وارد مكه مى شود، خسته و گرد آلود ، عمره (تمتع) را به انجام مى رساند و خستگى و گرد آلودگى خويش را در عمره پايان مى دهد، رخت به تن مى كند و بوى خوش استعمال مى نمايد و اگر همسرش را به همراه داشته باشد با وى همبستر مى شود، و چون روز ترويه وارد اعمال حج مى گردد جز يك روز خستگى ندارد و گرد و غبارى به رخسارش ديده نمى شود; در صورتى كه حج افضل از عمره است و مى بايست اين
خستگى و گرد آلودگى در آن بكار برده شود، و اگر ما مردم را آزاد گذاريم به زير همين درختهاى اراك به گردن همسرانشان دست اندازند.

به «حج» نيز رجوع شود.

تَمَتُّع:

تَمتِيع:

تِمثال:

مرحوم شيخ انصارى گفته: ساختن تمثال ذى روح (جاندار) به اجماع فقها و اتفاق روايات حرام است در صورتى كه مجسّم باشد، و اما غير مجسّم (عكس) محل خلاف است و بالاخره شيخ مى گويد : از ظاهر روايات استفاده مى شود كه بين مجسم و غير مجسم فرقى نبوده و ساختن هر دو حرام است مگر اينكه عرف آن را ناقص داند. (نگارنده)

تَمثيل:

تمثيل (اصطلاح فقهى): اثبات حكم واحدى در امرى جزئى ، به خاطر ثبوت آن حكم در جزئى ديگر ، به علت وجود معنى مشتركى بين آن دو جزئى. و فقها آن را قياس نامند و جزئى اول را فرع و دوم را اصل و مشترك را علت جامع خوانند ; چنانكه گويند عالم مؤلف است پس حادث است مانند خانه. چون خانه حادث است و به علت آنكه مركب و مؤلف از اجزاء مختلف است و اين علت (تأليف از اجزاء مختلف) در عالم موجود است. پس عالم حادث است. (از تعريفات جرجانى)

كرا خرما نسازد خار سازدكرا منبر نسازد دار سازد

هر كجا داغ بايدت فرمودچون تو مرهم نهى ندارد سود

زمرد و گيه سبز هر دو همرنگ اندو ليك زين به نگين دان كشند و زآن به جوال

تَمجيد:

تَمَحُّل:

تَمحيص:

كم كردن. يقال: محّص الله عن فلان ذنوبه اى نقصها و اذهب ما تعلق به من الذنوب و طهره و صفاه منها. (اقرب الموارد)

تَمحِيَة:

تَمَخُّط:

تَمَدُّد:

تَمَدُّن:

تَمديح:

تَمديد:

تَمر:

به «خرما» رجوع شود.

تَمَرُّد:

تَمَرُّس:

تَمَرُّغ:

تَمَرُّن:

تَمرَة :

تَمرِيض:

تَمزِيع :

تَمزيق :

تِمساح:

تَمَسُّك:

تَمَشِّى:

تَمشِيَة :

تَمَضمُض :

تَمَطِّى:

تَمغا:

تَمغاچى:

تَمَكُّن:

تَمكِين:

تَمَلُّق:

تَمَلُّك:

تَمَلمُل:

تَمَلِّى:

تَملِيك:

تَمَندُل:

تَمَنِّى:

تَمَوُّج:

تَموُز:

تَمَوُّل:

تَموِيت:

تَمويل:

تَمويه:

تَمهيد:

(و مهدت له تمهيدا) ; بساط زندگى را نيك براى او گستردم . (مدثر: 14)

تَميز:

تميز در زبان عرب و اصطلاح ادب: كلمه اى را گويند كه رفع ابهام از كلمه يا جمله يا نسبت كند، بدين معنى كه كلمه اى آورده شود تا مقصود و منظور را معين كند، كلمه اى كه رفع ابهام و احتمالات نمايد تميز گويند، و منصوب است، مانند «عندى عشرون درهما» و (ان عدة الشهور عند الله اثنى عشر شهرا) و «ملاء الارض ذهبا» كه كلمات «درهما» ، «ذهبا» تميزند و رفع ابهام از نسبت كرده اند. و مانند (اشتعل الرأس شيبا) كه كلمه «شيبا» رفع ابهام از اشتعال راس كرده است، زيرا محتمل است كه اشتعال رأس در اثر شعلهور شدن به آتش باشد.

تَميم:

تَميم: